بیمار با اختلال روحی و جسمی نیاز به کاردرمانی دارد
متخصص کار درمانی گفت: درمانگران با افرادی که از نظر روحی مشکل دارند یا افرادی که از نظر جسمی دچار اختلالاتی هستند کار می‌کنند.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، نرگس شفارودی؛متخصص کار درمانی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در برنامه ضربان شبکه سلامت سیما گفت:رشته کار درمانی، بیش از ۵۰ سال است که به صورت دانشگاهی در ایران قدمت دارد. این رشته زیر مجموعه رشته‌های توانبخشی و یکی از زیر گروه‌های رشته علوم پزشکی است.
وی ادامه داد: کاردرمانگر برای افزایش کیفیت زندگی افراد جامعه خدماتی ارائه می‌دهد که این خدمات نه تنها به افرادی که دچار محدودیت‌ها و ناتوانی‌هایی هستند ارائه می‌شود، بلکه در افرادی که هنوز بیماری در آنها ظاهر نشده ، نقش خود را ایفا می‌کنند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: درمانگران با دو دسته افراد مواجه هستند؛ افرادی که از نظر روحی مشکل دارند و همچنین افرادی که از نظر جسمی دچار اختلالاتی هستند، کار درمانگر به کار و فعالیت این دو گروه رسیدگی می‌کند.
شفارودی یادآور شد: افراد به دنبال هر حادثه یا بیماری، ممکن است ناتوانی‌هایی از خود بر جای بگذارند و این علائم، شاید هرگز از بین نروند و بر زندگی فرد اثرات منفی داشته باشد. کاردرمانگر باید این اثرات را به حداقل برساند و فرد را دوباره از طریق انجام دادن کارهای روزمره و برقراری ارتباط با محیط به زندگی عادی بازگرداند.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که آیا خدمات کار درمانی، می‌تواند در کاهش احساس ناتوانی فیزیکی، ذهنی، روانی و اجتماعی افراد موثر باشد؟،گفت: بله، کاردرمانی در رفع علائم بیماری، رفع موانع محیطی و تاثیر تطابق در محیط زندگی، اثرگذار است.
وی گفت: هدف اصلی کار درمانگر در ارتباط با هر بیماری و یا اختلال، این است که فرد را به زندگی که مدنظر خود او است، بازگرداند و رضایتمندی در آن فرد اتفاق بیفتد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که کار درمانی در بیماران اعصاب و روان شامل چه مواردی است؟، گفت: در بیمارستان انتظارات متفاوتی از کاردرمانگر وجود دارد. در پروسه بیمارستانی، بیمار به دلیل بیماری مراجعه کرده و در صورت ضرورت بستری می‌شود، در آن هنگام تشخیص و درمان های دارویی آغاز می‌شود.
وی متذکر شد: وظیفه کاردرمانگر این است که با بیمار ارتباط برقرار کند و متوجه شود که این بیماری چگونه بر مجموعه فعالیت‌های فرد تاثیر گذاشته است و در کنار سایر اعضای تیم، میزان تاثیرات داروها را مورد بررسی قرار دهد. در عین‌حال، کار درمانگر در بیمارستان، یکسری شرایط و فعالیت‌ها را برای فرد ایجاد می‌کند تا یادگیری‌هایی که باعث پیشرفت در فعالیت های او می‌شود، اتفاق بیافتد.
شفارودی گفت: فعالیت‌های کار درمانگر کاملاً فرد مدار است و یک نسخه واحد شامل حال همه مددجویان نمی‌شود.کار و فعالیت، هم تحت تاثیر عوامل بیرونی بیمار است و هم تحت تاثیر عوامل درونی، به همین جهت، بحث ارزیابی محیط زندگی فرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
وی ابراز کرد: در کنار این گزارش ها که توسط کار درمانگر به تیم درمان انتقال می‌یابد، نحوه یادگیری فرد و سطح آن هم مورد بررسی قرار می گیرد، در کنار این وظایف، کار درمانگر فضایی را ایجاد می‌کند که تحمل بیمار بیشتر شود، هر چقدر بتوان بیماران را فعال و درگیر کارهای متفاوت کرد، از افت مهارت های آنها جلوگیری به عمل می آید.
این استاد کاردرمانی یادآور شد: کار درمانگرها نه تنها در جبهه روان بلکه در جبهه جسم و فیزیک هم فعالیت دارند. آنها به افراد دچار اختلال فیزیکی کمک می‌کنند تا شرایط برای انجام کارهای روزمره داخل و خارج منزل آنها مهیا و تسهیل شود.
کارشناس برنامه گفت: سلامتی تنها نبود علائم بیماری و یا کاهش درد نیست، بلکه میزان مشارکت و عملکرد یک فرد در زندگی، از میزان سلامتی فرد خبر می‌دهد. حسی که فرد از سلامتی خود دارد از اهمیت زیادی برخوردار است، شاید یک پزشک با کاهش علائم بیماری و بهبود حال مریض، او را به سلامتی نزدیک بداند، ولی بیمار احساس رضایت نداشته باشد و احساس بیماری و ناخوشی باعث شود او نتواند دست به هیچ کاری بزند.
وی متذکر شد: افراد کار درمانگر باید وارد محیط زندگی و محیط کار بیمار شوند و آن را ارزیابی کنند و چگونگی عملکرد فرد را در محیط زندگی، کار یا مدرسه مورد بررسی قرار دهند، کار درمانگرها تنها در مواقع ناتوانی وارد کار نمی‌شوند، بلکه برای جلوگیری از بروز مشکلات نیز تلاش می‌کنند.
وی به ضرورت وجود کار درمانگرها در محیط اجتماعی تاکید کرد.
پایان مطلب//
کپی لینک کوتاه:
نظر دهید