عضو مرکز تحقيقات طب پيشگيري و سلامت جمعيت دانشگاه علوم پزشکي ايران تاب‌آوري اجتماعي را رمز پيروزي بر کرونا دانست و گفت: شکست زنجيره اين ويروس نيازمند گسترش اين تعامل اجتماعي و توسعه اين تجربه هم زيستي هوشمندانه است.

به نقل از خبرگزاري ايرنا؛ دکتر نصير دهقان روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار دانشگاه و آموزش ايرنا اظهار داشت: از سوي ديگر، پاندمي اخير کرونا در دنيا ما را با اهميت مفهوم تاب آوري اجتماعي مواجه کرد که ناظر بر فرآيندهاي رواني - اجتماعي بشر است. اين تعامل مي تواند به صورت رفتار مناسب با اعضاي خانواده، گروه همسالان و البته سالمندان در داخل و خارج از منازل جلوه نمايد.
وي ادامه داد: نکته حائز اهميت ديگر اينکه جدا از مقوله خود مراقبتي، بتوانيم دگر مراقبتي را نيز در منش زندگي مان نهادينه کنيم و با همدلي، اعتماد متقابل و همبستگي بتوانيم سرمايه اجتماعي مان را بيش از پيش ترميم و بهبود داده تا از اين گلوگاه به سلامت عبور نماييم.
عضو مرکز تحقيقات طب پيشگيري و سلامت جمعيت دانشگاه علوم پزشکي ايران افزود: در اين مسير نقش جوامع مدني شامل انجمن هاي علمي، سازمان هاي مردم نهاد و خيريه ها، پر رنگ جلوه مي کند و اين مجموعه ها با مشارکت فعال خود در کنار بخش هاي دولتي و خصوصي، مي تواند مردم را به سرمنزل مقصود برسانند.
دهقان ادامه داد: تاب آوري در مفهوم عام خود به صورت توانايي مقابله با شرايط دشوار و پاسخ انعطاف پذير به فشارهاي زندگي روزانه است. اين ظرفيت مقاومت، مي تواند ما را در برابر انواع تنش و استرس هاي زندگي واکسينه نمايد.
وي بيان داشت: فرد تاب آور در تعادل زيستي رواني در شرايط دشوار جامعه، توانمند است و اين بهبود تاب آوري منجر به پيشرفت افراد در به دست آوردن تفکر و مهارت خود مراقبتي خواهد شد.  
عضو مرکز تحقيقات طب پيشگيري و سلامت جمعيت دانشگاه علوم پزشکي ايران خاطرنشان کرد: در واقع، تاب آوري جوامع شهري پايه و اساس اصلي پايداري کليت يک جامعه در برابر بحران ها و حوادث غيرمترقبه است.  
دهقان ادامه داد: نتيجه مطالعات نشان مي دهد که اين مهارت، به متغيرهايي مانند مواجه شدن با عدم قطعيت، انعطاف پذيري، ميزان پنهان سازي احتمال خطر و عوامل آسيب پذير افراد وابستگي شديدي دارد. همچنين، جوامع و افرادي که تنها به يک منبع اقتصادي - جتماعي متکي هستند از آناني که منابع گوناگوني در اختيار دارند، تاب آوري کمتري خواهند داشت.
وي همچنين گفت: در سال هاي اخير با گسترش جهاني شدن، شهرنشيني و البته سالمندي در سراسر جهان، تلاش انسان در راستاي سازگاري و غلبه بر انواع خطر و سختي افزايش چشم گيري يافته است.