به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، دکتر مهدی مقتدائی درخصوص مبنای راه اندازی رشته دیپلماسی سلامت عنوان کرد: روبرو شدن با چالش‌های سلامت در سازمان‌های بین‌المللی و ارتباطات دو یا چندجانبه، نیازمند مهارت، توانمندی در مذاکره، برنامه ریزی و رعایت تشریفات دیپلماتیک  است. سالیانه رویداد جهانی بزرگی در مورد سلامت در سطح جهانی مانند نشست وزرا سلامت 194 کشور عضو سازمان جهانی بهداشت در مقر اصلی این سازمان برگزار می‌شود و از سوی دیگر در دنیا 88 سازمان بین المللی مرتبط با سلامت فعالیت می‌کنند.

وی افزود: همچنین یک تعدادی از سازمان‌های سلامت نیز مرتبط با سازمان ملل هستند و تعداد قابل توجه‌ای سازمان های مردم نهاد بین‌المللی حوزه سلامت نیز فعال هستند و این مجموعه‌ها مرتبط با حوزه سلامت بوده و در این زمینه کشورهای پیشرفته با سرمایه گذاری موثر بر تربیت «دیپلمات سلامت» در این سازمان‌های بین المللی حرفی برای گفتن داشته و توانمند هستند. بنابراین این کشورها، با داشتن «دیپلمات سلامت» در روند مذاکرات؛ تصمیم‌ها را به سمت منافع کشورشان سوق می‌دهند. در این زمینه ما در کشورمان خلاء داریم و نیاز است که ما نیز با تربیت دیپلمات‌های توانمند در زمینه سلامت؛ بتوانیم در دستیابی به علایق و منافع کشور در سطح منطقه و بین المللی و همچنیین تلاش برای سلامت جهانی گام برداریم و بتوانیم در مذاکرات و اجلاس های بین المللی به موفقیت دست یابیم.

مقتدایی ادامه داد: مهمترین نهادها مرتبط با این موضوع، سازمان جهانی بهداشت و گلوبال فاند برای مبارزه با سل، ایدز و مالاریا است. همچنین سازمان های تاثیر گذاری دیگری وجود دارند که با بحث سلامت در ارتباط هستند، مانند سازمان سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP)، برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، نهاد برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان سازمان ملل متحد (UN-Women) و دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرائم سازمان ملل متحد (UNODC)؛ همچنین سازمان ملل نیز تاکنون دو مجمع برای ریشه کنی ایدز و ابولا برگزار کرده است. 

معاون بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران عنوان کرد: کشورهای G20 و G7 نیز سالانه با حضور روسای جمهور و وزرای کشورها اجلاس بین المللی برگزار می‌کنند که یک بخشی از این اجلاس‌ها درخصوص حوزه سلامت است و کارشناسان سلامت این کشورها مذاکره می‌کنند و در مجموع، اکثر کشورها در سازمان‌های بین المللی یک وابسته سلامت دارند. بنابراین اگر همه این موارد را در کنار هم گذاشته شود باید به این مسئله اذعان کرد که ایران نماینده و دیپلماتی که در حوزه سلامت کارشناس و کاردان باشد و بتواند مذاکره انجام دهد، ندارد و این مسئله لزوم داشتن دیپلمات‌های سلامت را الزامی کرده است. بنابراین داشتن نمایندگانی که با شاخص‌هایی حوزه سلامت آشنا بوده و در مذاکرات، زمینه‌های سلامت در دنیا نقش ایفاء کنند، ضرورت دارد. 

مقتدایی خاطرنشان کرد: با توجه به این پیش زمینه، پیشنهاد تاسیس رشته دیپلماسی سلامت در مقطع Phd را ارائه کردیم، تا افراد این حوزه دکتری دیپلماسی سلامت را دریافت کنند. همچنین با یک دید جامع به این مسئله نگاه شده است تا از دو طرف، یعنی افراد هم از جهت دیپلماسی وارد این رشته شوند و هم از حوزه سلامت بتوانند وارد این رشته شوند، براین اساس پزشکان، داروسازان عمومی، رشته‌های کارشناسی ارشد مدیریت، اقتصاد سلامت، اپیدمیولوژی و برخی رشته‌های دیگر می‌توانند در رشته دیپلماسی سلامت در مقطع Phd تحصیل کنند.

پایان مطلب//