شيوع ناگهاني بيماري‌هاي مي‌تواند اثرات عميقي بر سلامت روان داشته باشد. هرچه مقياس شيوع بيماري بزرگ‌تر باشد، تأثيرات آن نيز بيشتر مي‌شود.

به گزارش روابط عمومي دانشگاه، در نوشته اي که در صفحه اينترنتي دانشکده علوم رفتاري و سلامت روان دانشگاه علوم پزشکي ايران منتشر شده، دکتر مهديه صالحي گفته: همه‌گيري‌ بيماري‌ها باعث ترس مي‌شود و اين ترس مي‌تواند حتي بعد از بهبود بيماري هم ادامه داشته باشد.

اين روانپزشک با اشاره به قابل بررسي بودن تأثير شيوع يافتن بيماري‌هاي عفوني بر اختلالات رواني از زواياي مختلف، مي گويد: شيوع يک بيماري مي‌تواند بر بيماري‌هاي روان که از قبل موجود است، تأثير بگذارد.

در معرض اخبار و رسانه‌ها بودن مي‌تواند اضطراب و افسردگي قبلي را تشديد کند. همچنين ممکن است باعث تشديد بدبيني شود. تمام افراد پاسخ يکساني به اخبار نمي‌دهند و افراد با ويژگي‌هاي خاص شخصيتي و مشکلات قبلي رواني پاسخ شديدتري به اين اخبار مي‌دهند. گاهي اين اضطراب باعث استفاده از روش‌هاي درماني نادرست در افراد مي‌شود.

وي ادامه مي دهد: شيوع يک بيماري همچنين مي‌تواند باعث ايجاد علائم رواني تازه در افراد به دنبال اثرات متقابل ايمني و بيماري رواني شود.

بين ايمني و علائم روان ارتباط وجود دارد. براي مثال افسردگي مي‌تواند سيستم ايمني را ضعيف کند و فرد را نسبت به بيماري‌هاي جسمي مستعدتر کند. علاوه بر آن برخي از بيماري‌هاي عفوني مثل سرخک مي‌تواند تأثيرات طولاني ‌مدت رواني حتي پس از بهبود بيماري داشته باشد. مثال ديگر بيماري PANDAS است که علائمي مثل تيک و وسواس دارد و به دنبال نوعي از عفونت گلو در کودکان بوجود مي آيد.

اين استاد دانشگاه مي گويد: شيوع بيماري مي تواند باعث ايجاد رنج در سرپرستان افراد آسيب‌ديده شود. براي مثال والدين احساس گناه در مورد ابتلاي فرزندشان به بيماري دارند و يا باعث ايجاد انگ شود.

در دنياي انسان‌ها هنوز هم بيماري مي‌تواند عامل تبعيض باشد. ايدز يکي از اين بيماري‌هاست که گاهي مي‌تواند منجر به طرد شدن فرد از خانواده يا محروم شدن فرد از بعضي از حقوق شهروندي شود. بيماري‌هاي روان و بيماري‌هاي درگير کننده پوست نيز مي‌تواند انگ را به وجود آورد. اين احساس طرد شدن مي‌تواند باعث به وجود آمدن خشم و مشکلات روان شود. لذا اقدامات ضد انگ ازجمله آموزش مي‌تواند کمک‌کننده باشد.

اما روان‌پزشکان و روانشناسان براي کاهش اثرات رواني ناشي از همه‌گيري بيماري‌هاي عفوني بايد چه اقداماتي انجام دهند؟

? مي‌توانند گفتگو در مورد نگراني‌هاي حاصل از بيماري را تسهيل کنند.

? بر ارتباطات و پاسخ‌هاي رسانه‌ها نظارت کنند.

? افراد آسيب‌پذير در برابر مشکلات رواني را شناسايي و از آن‌ها مراقبت کنند.

? از طريق آموزش عمومي به کاهش انگ بپردازند.

? در اتخاذ سياست‌هاي مناسب براي جلوگيري از آلودگي و گسترش بيماري مشارکت کنند.