به گزارش اداره پدافند غیر عامل دانشگاه علوم پزشکی ایران، دکتر محسن نوری سرپرست پدافند غیر عامل در سومین همایش از سلسله همایش‌های "پایداری دانشگاه ایران"، که به بررسی خطرات پرتوی و راه‌های مقابله با آن اختصاص داشت، عنوان کرد: کیفیت در این سمینار به هیچ‌وجه فدای کمیت نشده است.

نوری با اشاره به برنامه‌های پدافند غیرعامل دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیان کرد: هدف ما تبدیل شدن به قطب آموزشی و پژوهشی در نظام سلامت کشور است. به این منظور، این اداره برنامه‌ای جامع تحت عنوان "پایداری دانشگاه ایران" را طراحی کرده است که شامل همایش‌ها و نشست‌های متعددی است.

در ادامه دکتر نشاسته ریز رئیس دانشکده پیراپزشکی دانشگاه ایران به اهمیت ویژه این سمینار در زمینه خطرات پرتوی پرداخت.

وی گفت: موضوع پرتوی یکی از حوزه‌های حیاتی است که به‌ندرت مورد توجه قرار گرفته است. کار با پرتوها تنها محدود به فعالیت‌های تخصصی پرتوکاران نیست، بلکه ما در زندگی روزمره نیز با پرتوها در تماس هستیم. این پرتوها در آب، هوا، خاک و غذا وجود دارند و به دلیل اینکه در محدوده‌های مجاز هستند، خطراتشان را حس نمی‌کنیم. بنابراین آشنایی با این مخاطرات و شیوه‌های مقابله با آنها برای متخصصان حوزه سلامت، به ویژه پزشکان، ضروری است.

نشاسته ریز افزود: حوادث مرتبط با مواد رادیواکتیو می‌تواند به نشت این مواد منجر شود. آمادگی برای مواجهه با چنین شرایطی و آشنایی با روش‌های پیشگیری و مقابله با آلودگی‌های پرتوی از اهمیت بالایی برخوردار است. این سمینار مقدمه‌ای برای ایجاد یک فرهنگ پایدار در این حوزه است و هدف آن ارتقاء آگاهی و آمادگی جامعه پزشکی در این زمینه است.

در سومین دوره آموزشی پایداری ایران که به همت کارگروه پرتوی-هسته ای اداره پدافند غیرعامل دانشگاه ایران و همکاری مرکز تحقیقات بیولوژی پرتو برگزار شد با حضور اساتید برجسته کشوری، به ارائه مباحث مختلفی پرداخته شد. براین اساس در روز نخست به بررسی مفاهیم پایه پرتوی و اثرات بیولوژیک آن اختصاص داشت. در روز دوم، تمرکز بر روش‌های تشخیص و درمان مشکلات مرتبط با پرتوی بود. روز سوم شامل کارگاه‌های عملی، آشنایی با تجهیزات دوزیمتری، وسایل آزمایشگاهی تشخیصی و اجرای مانور دور میزی حادثه بود.

این همایش نشان‌دهنده تلاش‌های مداوم پدافند غیرعامل دانشگاه برای ارتقاء دانش و آمادگی در حوزه سلامت پرتوی است و امید می‌رود که با استمرار چنین برنامه‌هایی، سطح آگاهی و آمادگی جامعه پزشکی به‌طور قابل توجهی افزایش یابد.