از انگ چه مي‌دانيم؟ آيا بيماري کرونا انگ دارد؟
به نقل از دانشکده علوم رفتاري و سلامت روان: 
•    فردي که دچار بيماري در اثر ويروس کرونا شده بود مي‌گفت: رفتار همسايگانم باعث شد که از اينکه شرايطم را با آن‌ها در ميان گذاشته بودم، پشيمان شوم.
•    در حال حاضر جامعه‌ي جهاني با افراد چيني‌تبار رفتار مناسبي ندارد.
•    بيماري که تب داشت، از ترس اينکه ديگران فکر کنند که مبتلا به کرونا است، به پزشک مراجعه نمي‌کرد.
•    فردي که از بيماري کرونا بهبوديافته بود، از کارش اخراج شد.
•    دوستي براي اطمينان دادن مي‌گفت که "نگران نباشيد. خوشبختانه کرونا فقط افراد پير و داراي نقص ايمني را مي‌کشد."
اين جملات نشانگر انگ در جوامع انساني است. انگ يا استيگما بيانگر نگرش‌ها و رفتارهاي منفي است که نسبت به يک شخص يا شرايط خاص نشان مي‌دهيم. انگ در مورد بيماري‌هاي روان‌پزشکي، عفوني و پوستي بيشتر ديده مي‌شود. انگ و تبعيض مي‌تواند در مکان‌هاي متفاوتي وجود داشته باشد. از خانه گرفته تا جامعه، شغل و رسانه.
همه ما اعتقاداتي داريم که اساس نگرش‌ها و قضاوت‌هاي ما را تشکيل مي‌دهد و بر نحوه تعامل ما با ديگران تأثير مي‌گذارد. وقتي پايه و اساس اعتقادات ما معيوب باشد يا ريشه در اطلاعات غلط يا افسانه داشته باشد، نگراني ايجاد مي‌شود. معمولاً خود فرد نيز انگ را توسعه مي‌دهد. اينجاست که شخص به اين باور مي‌رسد که آنچه گفته مي‌شود در موردشان صدق مي‌کند. امروزه، گزارش‌هاي رسانه‌اي همراه با افسانه‌هاي رايج و تصورات غلط، ترس‌هاي عمومي را تشديد مي‌کند و به توجيه اقدامات شديد براي مهار بيماري عمل مي‌کند. اقداماتي که ممکن است توجيه علمي نداشته باشد. نام‌گذاري نيز مهم است (براي مثال آنفولانزاي چيني). نام‌گذاري يک بيماري به کشور مبدأ تأکيد بر جنبه غيرخودي دارد و ازنظر سياسي خوشايندتر است.
اما انگ باعث چه چيزي مي‌شود؟
•    باعث افزايش ترس در جامعه مي‌شود.
•    افراد مبتلابه بيماري به دنبال مراقبت و درمان نباشند  که خود مي تواند باعث انتشار بيشتر ويروس شود.
•    منجر به خشونت عليه گروه بيمار مي‌شود.
•    منجر به تبعيض و ناديده گرفتن حقوق انساني گروه بيمار مي‌شود.
•    باعث کاهش عزت‌نفس فرد بيمار مي‌شود.
اما براي مبارزه با انگ بايد چه‌کار کنيم؟
•    به خود و ديگران آموزش دهيد که مي‌توان تغيير ايجاد کرد.
•    صحبت کنيد و باورهاي اشتباه را به چالش بکشيد.
•    در مورد افرادي که بيمار شده‌اند، قضاوت نکنيم.(به‌عنوان‌مثال نگوييم که چون رعايت نمي‌کرد بيمار شده بود.)
•    با همه‌ي آدم‌ها به احترام برخورد کنيم. درجايي که احترام حاکم است، انگ دوام نمي‌آورد.
•    به کلماتي که براي توصيف افراد مبتلابه بيماري استفاده مي‌کنيم، توجه کنيم (به‌عنوان‌مثال نگوييم فرد کرونايي). از کلمات اهانت‌آميز دوري‌کنيم.
•    در مورد بيماري‌ها اطلاعات داشته باشيم و بدانيم چگونه به آن‌ها پاسخ دهيم.
•    يادمان باشد که با افرادي که يک بيماري را تجربه مي‌کنند، مهربان باشيم. کارهاي کوچک محبت‌آميز (مثل ارسال پيام) مي‌تواند التيام‌بخش باشد.
•    به‌جاي اينکه به آن‌ها بگوييم چه فکر کنند و چه‌کار کنند، به آن‌ها گوش دهيم. (به‌عنوان‌مثال نگوييد، «بيماري را از چه کسي گرفتي؟»)
•    دادن اطلاعات دقيق از طريق رسانه‌ها و پرداختن رسانه‌ها به موضوع انگ مي‌تواند مفيد باشد.
•    پزشکان هم بايد  براي چالش‌هاي مرتبط با انگ آمادگي داشته باشند.

دکتر مهديه صالحي ـ روانپزشکي دانشکده علوم رفتاري