عارضه‌اي دردناک که تلفن همراه برايتان به ارمغان مي‌آورد!
عارضه‌اي دردناک که تلفن همراه برايتان به ارمغان مي‌آورد!
يک کارشناس ارشد ارگونومي گفت: استفاده طولاني مدت از گوشي همراه منجر به کاهش خون‌رساني و در نتيجه کاهش اکسيژن‌رساني به بافت هاي عضلاني مي‌شوند.
زهرا واحدي، کارشناس ارشد ارگونومي و عضو گروه ارگونومي دانشگاه علوم پزشکي ايران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمي پزشکي باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ارزيابي اثر گوشي همراه بر سيستم اسکلتي عضلاني اظهار کرد: در سال‌هاي اخير گوشي هاي همراه هوشمند با استقبال مخاطبان زيادي روبرو شده اند. قابليت‌هاي اين وسايل اعم از ارسال ايميل و پيامک، اتصال به اينترنت و جستجو در وبسايت‌هاي مختلف، دانلود و مشاهده فيلم، خواندن اخبار و مکالمه و ... منجر شده تا کاربران ساعت‌هاي زيادي را صرف استفاده از اين تکنولوژي کنند.
او گفت: استفاده از گوشي همراه يک کار استاتيک تلقي مي‌شود، به اين معنا که عضلات درگير در فعاليت براي مدتي طولاني منقبض مي مانند و يا با انقباض‌هاي کمي همراه خواهند بود. اين انقباض‌هاي طولاني منجر به کاهش خون‌رساني و در نتيجه کاهش اکسيژن‌رساني به بافت هاي عضلاني مي‌شوند. مادامي که در حدفاصل اين فعاليت‌هاي استاتيک، زمان کافي براي استراحت و بازيابي انرژي وجود داشته باشد، آسيبي به عضله وارد نمي‌شود اما درصورت نداشتن فرصت کافي جهت ريکاوري عضله، آسيب و درگيري عضلاني را در پي خواهد داشت.
واحدي بيان کرد: با توجه به مطالعات صورت گرفته، کاربران گوشي همراه بطور ميانگين روزانه 4 تا 8 ساعت صرف استفاده از اين تکنولوژي ها مي‌کنند. اين زمان طولاني مي‌تواند آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري را بر سيستم اسکلتي عضلاني کاربر تحميل کند. ازجمله آسيب‌هايي که استفاده طولاني از گوشي همراه بدنبال خواهد داشت مي توان به smartphone pincky اشاره کرد.
او افزود: کاربران گوشي همراه عموما عادت دارند تا انگشت کوچک خود را زير گوشي قرار دهند تا از سرخوردن و افتادن آن جلوگيري کنند. وزن گوشي و کوچک بودن اين انگشت، سبب تغيير شکل بند دوم انگشت و تحليل عضلاني در دراز مدت مي‌شود. آسيب ديگري که در اثر استفاده طولاني و مکرر از گوشي همراه در کاربران ايجاد مي‌شود، تندوسينويت دکوروين (De Quervain's tenosynovitis) بوده که بصورت درد در ناحيه شست ظاهر مي‌شود.
اين کارشناس ارشد ارگونومي ادامه داد: اين درد که بدليل التهاب غلاف تاندون و وارد شدن فشار به عصب ايجاد مي‌شود ناشي از حرکات تکراري سريع انگشت شست است. سندروم تونل کارپال نيز ازجمله آسيب هاي رايج بوده که با نام‌هاي مچ بافنده و يا مچ تايپيست نيز شناخته شده است. اين سندروم ناشي از خمش‌هاي مکرر در ناحيه مچ، درگيري عضلاني و التهاب تاندون بوده و در نهايت منجر به فشار به عصب مدين و درگيري عصبي مي شود.
او گفت: آسيب به مچ و انگشتان پايان ماجرا نيست، کابران تمايل دارند تا در حين کار با گوشي همراه گردن خود را به سمت جلو خم کنند. با افزايش خمش گردن به سمت جلو، فعاليت عضلاني جهت جبران اين خمش افزايش مي‌يابد تا بتواند با جاذبه مقابله کند و سر را در راستاي ستون فقرات نگه دارد. اين خمش زماني نگران کننده و آسيب‌زاست که به مدت طولاني و بصورت استاتيک حفظ شود.
واحدي تصريح کرد: با توجه به مطالعات صورت گرفته، کاربران تمايل کمي به تغيير وضعيت بدني خود در حين کار با گوشي همراه دارند و گاهي تا ساعت‌ها يک وضعيت بدني را حفظ مي‌کنند که در نتيجه ريسک ابتلا به اختلالات اسکلتي عضلاني افزايش مي‌يابد. اين تنش عضلاني مداوم گاهي منجر به سندروم گردن پيامکي (Text Neck Syndrom) مي‌شود که علاوه بر آسيب عضلاني، به مهره‌ها و ديسک‌هاي گردن نيز آسيب وارد مي‌کند.
نقش خمش گردن در بروز ديسک‌هاي گردني
اين کارشناس ارشد ارگونومي ادامه داد: شايد براي شما سوال ايجاد شود که خمش گردن و انقباض طولاني مدت عضله چه نقشي در ايجاد آسيب در مهره‌ها و ديسک‌هاي گردني دارد. در وضعيت بدني استاندارد که سر در راستاي ستون فقرات قرار دارد، مهره‌هاي گردن در حال تحمل وزن سر هستند. با ايجاد خمش در ناحيه گردن به سمت جلو برآيند نيرو‌هاي وارده افزايش مي‌يابد به نحوي که با افزايش زاويه گردن تا 60 درجه ميزان نيروي وارد به مهره‌هاي گردني تا 27 کيلوگرم افزايش مي‌يابد.
او تصريح کرد: مهمترين نکته در اين اختلالات اسکلتي عضلاني، تجمعي بودن آن‌هاست. اختلالات اسکلتي ناشي از تروما زماني ايجاد مي‌شود که کارهاي تکراري با سرعت بالا و بدون وقفه‌هاي استراحت صورت گيرد. اين اختلالات عموما در هنگام مواجهه با ريسک فاکتورهاي مختلفي ايجاد مي‌شود. در خصوص کاربران گوشي همراه اين ريسک فاکتورها شامل ضربه مکرر بر روي صفحه در فواصل کوتاه و با سرعت بالا و استفاده طولاني مدت و وضعيت بدني نامناسب در حين کار با گوشي همراه است. توجه به عادات روزانه و کاهش مواجهه با ريسک فاکتورهاي مطرح شده بهترين روش جهت پيشگيري از ابتلا به اختلالات تجمعي هستند.
واحدي با اشاره به اينکه گوشي همراه همچنان از اصلي‌ترين بخش‌هاي زندگي امروزه است و حذف آن ممکن نيست، بيان کرد: با افزوده شدن گوشي همراه به زندگي امروزه ضروريست تا ابعاد جديدي از زندگي را تجربه کنيم. گوشي همراه کاربر را مجبور به داشتن وضعيت بدني ثابت مي‌کند تا بتواند با تمرکز، وظايف مربوطه را تکميل کند.
او افزود: پاسخ مناسب جهت مقابله با سبک زندگي جديد، افزايش تحرک در ساعات ديگر روز است. انجام حرکات ورزشي در ناحيه گردن، شانه و مچ، حتي به ميزان ده دقيقه، مي‌تواند از ميزان تنش عضلاني کم کند و با تقويت عضله احتمال آسيب را در آينده کاهش دهد.
اين کارشناس ارشد ارگونومي تاکيد کرد: مهمترين رويکرد در اين بخش پايبندي به نرمش‌هاي روزانه است چرا که مستمر بودن آن از اصلي‌ترين موارد پيشگيري از اين آسيب‌هاست. با توجه به مطالعات صورت گرفته بعد از 15 دقيقه کار مداوم با گوشي بهتر است کاربر به عضلات خود استراحت دهد. پس مديريت زمان و کاهش استفاده از اپليکيشن‌ها از ديگر اقداماتي است که مي‌تواند آغازي جهت افزايش تعامل انسان و تکنولوژي باشد تا کاربر علاوه بر بهره‌گيري از خدمات آن بهره‌وري خود را افزايش دهد و کمترين آسيب را ببيند.
زهرا واحدي، کارشناس ارشد ارگونومي و عضو گروه ارگونومي دانشگاه علوم پزشکي ايران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمي پزشکي باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ارزيابي اثر گوشي همراه بر سيستم اسکلتي عضلاني اظهار کرد: در سال‌هاي اخير گوشي هاي همراه هوشمند با استقبال مخاطبان زيادي روبرو شده اند. قابليت‌هاي اين وسايل اعم از ارسال ايميل و پيامک، اتصال به اينترنت و جستجو در وبسايت‌هاي مختلف، دانلود و مشاهده فيلم، خواندن اخبار و مکالمه و ... منجر شده تا کاربران ساعت‌هاي زيادي را صرف استفاده از اين تکنولوژي کنند.
او گفت: استفاده از گوشي همراه يک کار استاتيک تلقي مي‌شود، به اين معنا که عضلات درگير در فعاليت براي مدتي طولاني منقبض مي مانند و يا با انقباض‌هاي کمي همراه خواهند بود. اين انقباض‌هاي طولاني منجر به کاهش خون‌رساني و در نتيجه کاهش اکسيژن‌رساني به بافت هاي عضلاني مي‌شوند. مادامي که در حدفاصل اين فعاليت‌هاي استاتيک، زمان کافي براي استراحت و بازيابي انرژي وجود داشته باشد، آسيبي به عضله وارد نمي‌شود اما درصورت نداشتن فرصت کافي جهت ريکاوري عضله، آسيب و درگيري عضلاني را در پي خواهد داشت.
واحدي بيان کرد: با توجه به مطالعات صورت گرفته، کاربران گوشي همراه بطور ميانگين روزانه 4 تا 8 ساعت صرف استفاده از اين تکنولوژي ها مي‌کنند. اين زمان طولاني مي‌تواند آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري را بر سيستم اسکلتي عضلاني کاربر تحميل کند. ازجمله آسيب‌هايي که استفاده طولاني از گوشي همراه بدنبال خواهد داشت مي توان به smartphone pincky اشاره کرد.
او افزود: کاربران گوشي همراه عموما عادت دارند تا انگشت کوچک خود را زير گوشي قرار دهند تا از سرخوردن و افتادن آن جلوگيري کنند. وزن گوشي و کوچک بودن اين انگشت، سبب تغيير شکل بند دوم انگشت و تحليل عضلاني در دراز مدت مي‌شود. آسيب ديگري که در اثر استفاده طولاني و مکرر از گوشي همراه در کاربران ايجاد مي‌شود، تندوسينويت دکوروين (De Quervain's tenosynovitis) بوده که بصورت درد در ناحيه شست ظاهر مي‌شود.
اين کارشناس ارشد ارگونومي ادامه داد: اين درد که بدليل التهاب غلاف تاندون و وارد شدن فشار به عصب ايجاد مي‌شود ناشي از حرکات تکراري سريع انگشت شست است. سندروم تونل کارپال نيز ازجمله آسيب هاي رايج بوده که با نام‌هاي مچ بافنده و يا مچ تايپيست نيز شناخته شده است. اين سندروم ناشي از خمش‌هاي مکرر در ناحيه مچ، درگيري عضلاني و التهاب تاندون بوده و در نهايت منجر به فشار به عصب مدين و درگيري عصبي مي شود.
او گفت: آسيب به مچ و انگشتان پايان ماجرا نيست، کابران تمايل دارند تا در حين کار با گوشي همراه گردن خود را به سمت جلو خم کنند. با افزايش خمش گردن به سمت جلو، فعاليت عضلاني جهت جبران اين خمش افزايش مي‌يابد تا بتواند با جاذبه مقابله کند و سر را در راستاي ستون فقرات نگه دارد. اين خمش زماني نگران کننده و آسيب‌زاست که به مدت طولاني و بصورت استاتيک حفظ شود.
واحدي تصريح کرد: با توجه به مطالعات صورت گرفته، کاربران تمايل کمي به تغيير وضعيت بدني خود در حين کار با گوشي همراه دارند و گاهي تا ساعت‌ها يک وضعيت بدني را حفظ مي‌کنند که در نتيجه ريسک ابتلا به اختلالات اسکلتي عضلاني افزايش مي‌يابد. اين تنش عضلاني مداوم گاهي منجر به سندروم گردن پيامکي (Text Neck Syndrom) مي‌شود که علاوه بر آسيب عضلاني، به مهره‌ها و ديسک‌هاي گردن نيز آسيب وارد مي‌کند.
نقش خمش گردن در بروز ديسک‌هاي گردني
اين کارشناس ارشد ارگونومي ادامه داد: شايد براي شما سوال ايجاد شود که خمش گردن و انقباض طولاني مدت عضله چه نقشي در ايجاد آسيب در مهره‌ها و ديسک‌هاي گردني دارد. در وضعيت بدني استاندارد که سر در راستاي ستون فقرات قرار دارد، مهره‌هاي گردن در حال تحمل وزن سر هستند. با ايجاد خمش در ناحيه گردن به سمت جلو برآيند نيرو‌هاي وارده افزايش مي‌يابد به نحوي که با افزايش زاويه گردن تا 60 درجه ميزان نيروي وارد به مهره‌هاي گردني تا 27 کيلوگرم افزايش مي‌يابد.
او تصريح کرد: مهمترين نکته در اين اختلالات اسکلتي عضلاني، تجمعي بودن آن‌هاست. اختلالات اسکلتي ناشي از تروما زماني ايجاد مي‌شود که کارهاي تکراري با سرعت بالا و بدون وقفه‌هاي استراحت صورت گيرد. اين اختلالات عموما در هنگام مواجهه با ريسک فاکتورهاي مختلفي ايجاد مي‌شود. در خصوص کاربران گوشي همراه اين ريسک فاکتورها شامل ضربه مکرر بر روي صفحه در فواصل کوتاه و با سرعت بالا و استفاده طولاني مدت و وضعيت بدني نامناسب در حين کار با گوشي همراه است. توجه به عادات روزانه و کاهش مواجهه با ريسک فاکتورهاي مطرح شده بهترين روش جهت پيشگيري از ابتلا به اختلالات تجمعي هستند.
واحدي با اشاره به اينکه گوشي همراه همچنان از اصلي‌ترين بخش‌هاي زندگي امروزه است و حذف آن ممکن نيست، بيان کرد: با افزوده شدن گوشي همراه به زندگي امروزه ضروريست تا ابعاد جديدي از زندگي را تجربه کنيم. گوشي همراه کاربر را مجبور به داشتن وضعيت بدني ثابت مي‌کند تا بتواند با تمرکز، وظايف مربوطه را تکميل کند.
او افزود: پاسخ مناسب جهت مقابله با سبک زندگي جديد، افزايش تحرک در ساعات ديگر روز است. انجام حرکات ورزشي در ناحيه گردن، شانه و مچ، حتي به ميزان ده دقيقه، مي‌تواند از ميزان تنش عضلاني کم کند و با تقويت عضله احتمال آسيب را در آينده کاهش دهد.
اين کارشناس ارشد ارگونومي تاکيد کرد: مهمترين رويکرد در اين بخش پايبندي به نرمش‌هاي روزانه است چرا که مستمر بودن آن از اصلي‌ترين موارد پيشگيري از اين آسيب‌هاست. با توجه به مطالعات صورت گرفته بعد از 15 دقيقه کار مداوم با گوشي بهتر است کاربر به عضلات خود استراحت دهد. پس مديريت زمان و کاهش استفاده از اپليکيشن‌ها از ديگر اقداماتي است که مي‌تواند آغازي جهت افزايش تعامل انسان و تکنولوژي باشد تا کاربر علاوه بر بهره‌گيري از خدمات آن بهره‌وري خود را افزايش دهد و کمترين آسيب را ببيند.
کپی لینک کوتاه:
