داروی آزمایشی که رشد تومورهای سرطانی را تا ۷۷ درصد کاهش میدهد
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز دارویی ساختهاند که میتواند رشد تومورهای سرطانی را تا ۷۷ درصد کند. این دارو به سلولهای سرطانی حمله میکند و امید تازهای برای درمان سرطانهای سخت فراهم کرده است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشگران مرکز سرطان کیمل در دانشگاه جانز هاپکینز موفق به توسعه داروی آزمایشی جدیدی به نام BOB‑42 شدهاند که با مهار آنزیم RNA Polymerase I (Pol I)، مسیر جدیدی در درمان هدفمند سرطانها معرفی میکند.
این آنزیم نقشی کلیدی در تولید RNA ریبوزومی (rRNA) دارد و برای ساخت دستگاههای پروتئینسازی در سلولها ضروری است. بر اساس یافتههای منتشرشده، مهار Pol I میتواند با ایجاد پاسخ استرسی در سلولهای سرطانی، متابولیسم RNA آنها را مختل کرده و رشد تومورها را متوقف کند.
مطالعات پیشبالینی نشان دادهاند که داروی BOB‑42 در مدلهای حیوانی توانسته رشد برخی تومورها از جمله سرطان ملانوما و سرطان کولورکتال مرتبط با نقص در ترمیم تطبیقی ژنتیکی (MMRd) را تا ۷۷ درصد کاهش دهد. این نتایج نویدبخش توسعه نسل جدیدی از داروهای ضدسرطان با عملکرد انتخابی و عوارض کمتر هستند.
مکانیسم عملکرد داروی BOB‑42
آنزیم RNA Polymerase I مسئول تولید rRNA و تشکیل ریبوزومها در سلول است. مهار این آنزیم توسط BOB‑42 موجب ایجاد اختلال در مسیر پردازش RNA و بازتنظیم عملکرد پروتئینهای کلیدی مانند RPL22 و RPL22L1 میشود. این تغییرات در سلولهای سرطانی منجر به ایجاد استرس سلولی، توقف چرخه رشد و مرگ برنامهریزیشده میگردد.
اهمیت بالینی و پژوهشی
یکی از ویژگیهای برجسته BOB‑42، هدفگیری انتخابی سلولهای سرطانی است؛ بهگونهای که تأثیر آن بر سلولهای سالم به حداقل میرسد. این مزیت در مقایسه با بسیاری از داروهای رایج شیمیدرمانی که سلولهای سالم را نیز تخریب میکنند، گامی مهم در جهت کاهش عوارض جانبی درمان محسوب میشود.
نتایج این تحقیق در مجله معتبر Cell Chemical Biology منتشر شده است و محققان پیشنهاد کردهاند که ترکیب داروهای مهارکننده Pol I با روشهای ایمنیدرمانی میتواند اثربخشی درمان را افزایش دهد. به گفته آنها، این دارو میتواند بهویژه برای بیماران مبتلا به سرطانهای مقاوم به درمانهای استاندارد امیدبخش باشد.
توسعه BOB‑42 بهعنوان یک مهارکننده مؤثر و هدفمند RNA Polymerase I میتواند نقطه عطفی در درمان سرطانهای پیچیده و مقاوم به درمان تلقی شود. این دارو با کاهش انتخابی رشد سلولهای سرطانی، مسیر جدیدی در طراحی رژیمهای درمانی ایجاد میکند و میتواند در آینده به یکی از ارکان اصلی درمانهای ترکیبی سرطان تبدیل شود.
کپی لینک کوتاه:
نظر دهید