در هشتمين روز از دهه مبارک فجر رئيس دانشگاه علوم پزشکي ايران و هيئت همراه  با خانواده معظم دانشجوي شهيد  مهدي جامه بزرگ ديدار کردند.
به گزارش روابط عمومي دانشگاه:  به مناسبت چهل و يکمين سالرزو پيروزي انقلاب اسلامي و در روز وفات حضرت ام البنين (س ) مادر گرامي حضرت ابوالفضل العباس(ع) و روز تکريم مادران شهداء، دکتر کوهپايه زاده رييس دانشگاه به همراه کارکنان ستاد شاهد و امور ايثارگران و بسيج جامعه پزشکي به منظور تجليل از مادر شهيد مهدي جامه بزرگ در منزل ايشان حضور يافتند.
در اين ديدار مادر گرامي شهيد مهدي جامه بزرگ از خصوصيات اخلاقي شهيد و توجه ايشان به نظام و انقلاب مطالبي را بيان کرد .
 سپس دکتر کوهپايه زاده ضمن اشاره به مقام شامخ شهدا و ضرورت زنده نگاه داشتن ياد و خاطره آنان با اهداء لوح تقدير از مادر گرامي شهيد تجليل کرد.

زندگي نامه شهيد مهدي جامه بزرگ به شرح ذيل است: 
نام :مهدي
نام خانوادگي: جامه بزرگ
رشته تحصيلي:دانشجو رشته مديريت
محل شهادت: تهران
تاريخ تولد:15/10/42
تاريخ شهادت:15/12/66

گفتني است شهيد مهدي جامه بزرگ در دي ماه سال 1343 در شهر آبادان متولد شد. او از همان دوران کودکي و نوجواني با مجالس عزاداري سيدالشهدا آشنا گرديد. بطوريکه در سن نوجواني در تعزيه ها نقش داماد کربلا حضرت قاسم بن حسن (ع) را بعهده داشت. 
شهيد در سال 1359 پس از حمله رژيم بعثي به خاک اسلامي کشورمان بهمراه خانواده به تهران عزيمت کرد،  وي در آن سال علي رغم علاقه وافري که به تحصيل داشت جهت تأمين آرامش خانواده مشغول به کار گرديد. تا اينکه بعد از گذشت يکسال ادامه تحصيلش را بصورت شبانه آغاز کرد تا روزها بتواندبا کسب درآمد به امرار معاش خانواده بپردازد. او به همين منوال مدرک ديپلم خود را گرفت و تلاش خود را براي ورود به دانشگاه آغاز کرد تا اينکه در سال 1365 در رشته مديريت خدمات بهداشتي درماني  دانشگاه علوم پزشکي ايران شروع به تحصيل نمودند. 
مهدي پس از يک سال از تاريخ ورودش در هفدهم دي ماه شصت و شش با يک مراسم فوق العاده ساده ازدواج نمود. 
پس از گذشت دو ماه در  صبح پانزدهم اسفند  او خود را براي شهادت آماده کرد، چرا که در همان صبح همسر خود  را به پدرش سپرد  و  از هر دوي  آنها طلب حلاليت کرد و در نيم روز در محل کار موشک بعثي اجازه ادامه حيات  را از او گرفت و به درجه رفيع شهادت نائل گرديد، وي در  اين مدت هيچ گاه اجازه نداد اطرافيان مشکلات زندگي  را احساس کنند و همواره تمام هم و غم او خانواده و  راحتي آنان بود. بطوريکه در انتهاي زندگي همانند نقش دوران نوجواني خود حضرت قاسم (ع) وي نيز زندگي مشترک خود را شروع  نکرده به پايان رسانيد. روحش شاد و  يادش گرامي باد.
وقتي صداي پاي بهمن از کوچه پس کوچه هاي خاطره ها به گوش تو مي رسد. گويي شهيدانند که آمده اند براي بيعت دوباره براي هشدار و تذکر و بيداري . بهمن که از راه مي رسدشهيدان پيمان نامه ي خونين شهادت را براي تجديد امضاي تک تک ما مي آورند تا فراموش نکنيم که باغبان لاله ها امام مهربان بود و سايبان لحظه ها، نگاهش هنوز هم نگران باغمان است. هر بهمن امام است که دوباره بر بال ملائک به ديدارمان مي آيد و کوچه هاي باغمان را پر از نسترن و نيلوفر مي نمايد. گام هايش همه جا ياس مي کارد و گل محمدي به خانه ها هديه مي کند.
بهمن هميشه در راه است.