روابط عمومي دانشگاه : فرارسيدن ماه محرم ، ماه پيروزي خون بر شمشير و ماه عزاي اشرف اولاد آدم بر تمامي شيعيان تسليت و تعزيت باد.  

عاشورا فرهنگي برخاسته از متن اسلام ناب محمدي است که نقشي حياتي در استحکام ريشه ها و رويش شاخه هاي آن ايفا کرده است. عاشورا هيچ گاه در محدوده زمان و جغرافياي خاصي محصور نمانده است، بلکه همواره الهام بخش تشيع در راستاي حرکت ها، جنبش ها و قيامهاي راستين شيعه، پل بسياري از نهضتهاي ديگر در برابر کانون هاي ظلم و کفر و نفاق بوده است. پيام عاشورا، درس بصيرت در دين، درس فقاهت به معناي فهم عميق از دين و درس ولايت مداري است و اين مسئله باعث شده که ياران امام حسين(ع) تا مرز شهادت گوش به فرمان رهبر خود باشند و ولايت مدار باقي بمانند. 
و حسين(ع) آموزگار بزرگ مکتب ايثار و شهادت است که درس عشق و دلدادگي را در گوش زمان زمزمه کرد و اينک پس از گذشت قرن هاي متمادي از آن واقعه بزرگ، هنوز درس آزادگي او در دل و جان انسان هاي آزاده در چهار گوشه جهان تبلور عيني دارد و هنوز  مسلمانان و غيرمسلمانان او را الگوي بارز و برجسته و مصداقي ارزشمند از رشادت و از خودگذشتگي مي دانند و بر صلابت بي چون و چراي زاده رسول الله(ص) سر تعظيم و تکريم فرود مي آورند. از همين روست که نزديک به ?? قرن هنوز نداي"هل من ناصر ينصرني" کيست مرا ياري کند؟ حضرت اباعبدالله الحسين(ع) به گوش مي رسد و خيل مشتاقان آن حضرت هر سال به ياد مظلوميت اهل بيت(ع) سياه پوش و  عزادار مي‌شوند .  
يک جرعه آفتاب: 
پيامبر اکرم(ص) فرمود: "مرگ حسين(ع) آتشي در دل مومنان انداخته است که هرگز سرد نخواهد شد".(ميرزا حسين نوري طبرسي، مستدرک الوسائل، ج ??، ص ???) 
امام حسن(ع)فرمود: " آنچه به من مي‌رسد، زهري است که با دسيسه به کامم ريخته مي‌شود، ولي اي اباعبدالله! هيچ روزي مانند روز [مصيبت] تو نيست. "(صدوق، الْامالي، ص ???) 
امام صادق(ع) فرمود: "امام زين العابدين (ع) بيست سال (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامي پيش روي او نمي گذاشتند مگر اينکه گريه مي کرد."(بحارالانوار، ج ??، ص ???) 
امام صادق(ع)فرمود: "روز شهادت حسين(ع)، سوگ‌ناک‌ترين روزهاست." 
امام صادق(ع)فرمود: " در پاسخ به اين پرسش که چرا روز عاشورا سوگ‌ناک‌ترين روز ناميده شده است، نه روز رحلت پيامبر و شهادت حضرت فاطمه(س) و روز شهادت حضرت علي(ع) و شهادت امام حسن(ع)، فرمود: «به اين دليل روز شهادت حسين(ع)، سوگ‌ناک‌ترين روزهاست که اصحاب کسا؛ اين گرامي‌ترين آفريدگان نزد خداي تعالي، پنج نفر بودند... پس چون حسين(ع) کشته شد، ديگر کسي از اهل کساء باقي نماند که پس از او مايه تسلي خاطر مردم باشد. بنابراين، رفتن حسين(ع)، به منزله رفتن همه آنهاست، چنان‌ که باقي بودن آن حضرت مثل اين بود که همه اهل کسا زنده هستند». (شيخ صدوق، علل الشرايع، ص ???)