امام رضا (ع) فرمود: هر که در مجلسي بنشيند که در آن ياد ما زنده ‏شود، قلبش در روزي که قلب‏ها مي ‏ميرند، نمي‏ ميرد. (بحارالأنوار: 44/278)
از کوچه هاي ذي القعده عطر حضورت مي وزد، طنين ترانه ميلادت به گوش مي رسد، اين ترنم شادي فرشتگان است، چقدر دوست داشتني است روزهاي آمدنت! کاش مي‏توانستم هر سال، روز ميلاد تو را در هواي حرمت نفس بکشم و سلامم را آغشته به عطر خلوص ‌کنم و بگويم:"السلام عليک  يا علي بن موسي الرضا"
بارگاه عارفانه تو بهشت روي زمين است، در حريم حرمت درياي زندگي متلاطم است، دريايي که هيچ گاه ساحل نشينانش رنگ غروب را نخواهند ديد. در شبستان بارگاه روحاني‌ات نسيم مهر مي‌وزد. فواره حوض‌ها که به سمت آبي آرام بلند اوج گرفته‌اند، گوش دل را مي نوازند.عاشقانت دخيل نياز خويش را به ضريح تو بسته‌ و در کنار رود جاري شفاعتت نشسته‌اند، آري! آنان ميهمان زيباترين لحظه‌هاي حياتند و گويي در حرم آسماني تو ايستاده‌ از خاک رهيده و به مهتاب رسيده‌اند و رو به روي باغ سبز ملکوتي ات تو را مي‌خوانند: "السلام عليک يا علي بن موسي الرضا المرتضي"
آري، سلام ما بي جواب نخواهد ماند بر در خانه اي که کرم، خصلت کريمانه خاندانش بوده است.
حضرت علي بن موسي الرضا(ع) در يازدهم ذي القعده سال 148 هجري قمري، يک سال پس از شهادت امام جعفرصادق(ع) در شهر مدينه منوّره ديده به جهان گشود. نام مبارک ايشان علي و کنيه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترين لقب ايشان "رضا" به معناي "خشنودي" است. پدر آن حضرت امام موسي کاظم(ع)، مادر ايشان معروف به خيزران، امّ البنين و نجمه بوده است. از قول مادر آن بزرگوار نقل شده است که: "هنگامي ‌که به حضرتش باردار شدم به هيچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمي‌کردم و وقتي به خواب مي‌رفتم، صداي تسبيح و تمجيد حق تعالي و ذکر " لااله‌الاالله " را از شکم خود مي‌شنيدم  اما چون بيدار مي‌شدم ديگر صدايي به گوش نمي رسيد. امام رضا(ع) در سن 35 سالگي عهده‌دار مقام امامت و رهبري شيعيان گرديد، مدت امامت آن امام در حدود بيست سال بود که مي‌توان آن را به سه بخش جداگانه تقسيم کرد: ده سال اول امامت آن حضرت، که همزمان بود با زمامداري هارون، پنج سال بعد از‌ آن که مقارن با خلافت امين بود، پنج سال آخر امامت آن بزرگوار که مصادف با خلافت مأمون و تسلط او بر قلمرو اسلامي آن روز بود.
احاديثي گوهربار از حضرت امام رضا(ع):
- هرکس از راه دور به زيارت من بيايد، روز قيامت در سه جايگاه نزد او مي آيم تا او را از هراس آنها نجات دهم:
?ـ آنگاه که نامه هاي اعمال از راست و چپ به پرواز درآيند?ـ به هنگام عبور از پل صراط ?ـ به هنگام سنجيدن کردارهاي نيک و بد.
- هرکس اندوه و مشکلي را از مومني برطرف نمايد خداوند در روز قيامت انـدوه را از قلبش برطرف سازد.
- هرگز بر کسي خشم نگير، از کسي چيزي مخواه و هرچه براي خودت مي خواهي براي ديگران نيز بخواه.
  اگر زمين لحظه اي خالي از حجّت خداوند باشد، اهل خود را در خود فرو مي برد. (علل الشّرايع، ص198 )
- بيماري براي مؤمن، رحمت و موجب پاک شدن است و براي کافر، عذاب و لعنت است،و بيماري از مؤمن زائل نمي شود تا اين که گناهي بر گردن او نماند.
- اولين عملي که از انسان محاسبه و بررسي مي شود نماز است، چنانچه صحيح و مقبول واقع شود بقيه ي اعمال و عبادات قبول ميگردد وگرنه مردود خواهند شد.
- مؤمن کسي است که چون نيکي کند مسرور مي شود و چون بدي کند، استغفار مي کند.
- دوستي با مردم نيمي از عقل است.
- رحمت خدا بر کسي باد که امر ما را زنده نمايد، س?ال شد: چگونه؟ حضرت پاسخ داد: علوم ما را فرا گيرد و به ديگران بياموزد(بحارالانوار، 2/30)
- بر شما باد به کارگيري سلاح پيامبران. به حضرت گفته شد: سلاح پيغمبران چيست؟ در جواب فرمود: دعا. (بصائرالدّرجات، 6/308)
  منابع: تبيان
  (منتهي الاامال)
  (عيون اخبار ارضا(ع) ج 2/ ص 225)
  (اصول کافي، ج 3، ص 268)
  (تحف العقول ـ ص 467).