وبينار رويايي با رنج ناشي از فقدان در همه گيري کرونا با سخنراني اساتيد روانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي ايران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومي دانشگاه :سلسله وبينارهاي برنامه اقدام پژوهي مشترک دانشکده علوم رفتاري و سلامت روان و گروه روانپزشکي با محوريت رويايي با رنج ناشي از فقدان در همه گيري کرونا روز دوشنبه ?? تير ???? برگزار شد.
دکتر مهدي نصر اصفهاني و دکتر نوشين خادم الرضا از اساتيد روانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي ايران در اين وبينار به ارائه سخنراني پرداختند.

در ذيل به اهم موارد ياد شده در اين وبينار  اشاره مي شود:

استرس هاي روزمره تجربه متعارف و آشناي همه انسانهاست. همه ما در مقاطعي از زندگي استرس هاي زيادي را تجربه کرده ايم اما رنج ناشي از ابتلا به بيماري مهلک خود حکايت ديگري دارد. اکنون بيش از چندين ماه است که کشور ما دچار يک همه گيري بيماري کرونا شده است. بيماري اي که علاوه بر ايجاد نگراني عمومي تمام فرايند هاي زندگي روزمره آدمي را تحت تاثير قرار داده است. مقايسه اين همه گيري با بلاياي طبيعي ديگر همچون زلزله و سيل نشان مي دهد که در همه گيري بيماري کرونا موانع جدي براي عبور از بحران آن وجود دارد. به عبارت ديگر مکانيسم هاي مقابله با ان بسيار پيچيده تر است. براي روشن شدن مطلب اشاره مختصري به يک بلاي طبيعي مثل زلزله مي شود. زلزله در زماني نامشخص و در دوره ي بسيار محدودي اتفاق افتاده و ممکن است تلفات سنگيني هم همراه داشته باشد و افراد بسياري داغدار و بي خانمان شوند. در اين گونه موارد معمولا يک احساس همبستگي عمومي و يک عزم ملي براي کمک به قربانيان حادثه شکل مي گيرد و تلاش گسترده اي براي رسيدگي هرچه سريع تر به منطقه آسيب ديده صورت مي گيرد. در اين شرايط آنچه اتفاق مي افتد حضور همگاني افراد براي کمک و حمايت عاطفي از بازماندگان است. اين امر خود مي تواند کمک موثري براي طي کردن مرحله داغداري آنان بکند. نيروهاي کمک کننده معمولا بدون نگراني از آسيب خود از نزديک وارد عمل شده و با در آغوش کشيدن بازماندگان سعي در همدردي و مشارکت در احساس و غم و اندوه آنان دارند. اين نيروهاي امدادي هيچ نگراني از احتمال آسيب به خود و خانواده  نداشته و علي رغم خستگي فراوان با اشتياق به فعاليت کمک رساني خود ادامه مي دهند. در چنين شرايطي ساير فعاليت هاي اجتماعي کشور به جريان طبيعي خود ادامه مي دهند و فق منطقه آسيب ديده است که شرايط استثنايي دارد. برعکس، در همه گيري بيماري کرونا که شايد تلفات انساني آن به اندازه بلاياي طبيعي هم نباشد تاثيرات بسيار پيچيده تري بر انسان مي گذارد که به بعضي از آنها اشاره مي شود:
• در گيري کل يک کشور و جهان با موضوع و نه فقط يک شهر خاص
• ترس شديد از ابتلا به بيماري که به شدت مسري است و خطر مرگ و مير دارد
• مواجه شدن مستمر روزانه با آمار و ارقام مبتلايان و تلفات انساني
•ايجاد محدوديت جدي در روابط خانوادگي و شغلي کليه افراد جامعه
عدم امکان گريز از شرايط بوجود آمده
تحت تاثير قرار گرفتن تمام فعاليت ها و برنامه ريزي هاي افراد جامعه در شرايط همه گيري بيماري
• نگراني در انجام فعاليت هاي عادي و روزمره از جمله خريد، کار اداري و ...
• عدم امکان برگزاري فعاليت هاي تفريحي و ورزشي که مي تواند کمک به تخليه هيجاني کند
• عدم امکان برگزاري مناسب خاکسپاري و مراسم عزاداري براي فوت شدگان
مشکل در خدمت رساني عزيزان مبتلا به دليل خطر ابتلاي خود و ديگر اعضاي ديگر خانواده و ايجاد تعارض دروني در صورت فوت فرد مبتلا
• تشديد بحران مالي افراد و خانواده ناشي از تاثير بيماري بر فعاليت هاي اقتصادي کشور
• وجود تنش هاي ناشي از تحميل شرايط قرنطينه به فرد مبتلا به کرونا 
•عدم امکان ملاقات بيماران بستري در بخش هاي کرونا و يا ICU  توسط افراد خانواده و فوت بيمار
•محدوديت هاي ناشي از لغو پرواز ها و سفر هاي افراد براي مشارکت و همدردي با وابستگان و بازماندگان
علاوه بر شرايط فوق، براي کساني که در صف مقدم خدمت رساني به بيماران در مراکز درماني هستند عوامل زير هم اضافه مي شود:
??فشار کار در شرايط دشوار با پوشش حفاظتي طولاني مدت، براي بسياري از افراد تحمل ناپذير است.
??تعارض بين خدمت رساني به بيماران بستري و وابستگان خود که به بيماري کرونا مبتلا شده اند.
??مواجهه مکرر و بيش از معمول با مرگ و مير بيماران 
??مواجه شدن با اجتناب ساير افراد فاميل و آشنايان با آنان به دليل ترس از ناقل بودن آنان
??ناهماهنگي بين فعاليت هاي خدمت رساني به بيماران  و شرايط ويژه اعلام شده کشور در شرايط کرونا ( مانند تعطيلي موسسات آموزشي و برگزاري مجازي کلاس ها بخصوص براي افرادي که کودکان مدرسه اي دارند)
??احساس تبعيض در فعاليت در بخش کرونا در مقايسه با بخش هاي ديگر
وجود بيماري زمينه اي کادر درمان  و کار با بيماران کرونايي که ريسک خطر را بالاتر مي برد در مقايسه با ديگران
تعارض در رويارويي با بيماران بخش که در ابتدا حال عمومي خوب دارند ولي به سرعت حال آنان برو به وخامت گذاشته و منجر به فوت مي شود
??استرس مواجه شدن با همکاري که به بيماري کرونا مبتلا شده و يا فوت او
مواجه شدن با حجم کار زياد و نگرفتن تشويق متناسب با آن
??احساس تعارض در حذف مرخصي هاي کادر درمان در برابر تعطيلي ساير اقشار
??استرس خود و ديگر مراقبتي بيشتر به دليل مواجهه مکرر با بيماران بستري و سرپايي در فضاي خانوادگي
??با توجه تعريف فقدان که عبارت است از قرار گرفتن در يک موقعيتي که فرد چيزي يا امکاناتي و يا شخص مورد علاقه خود را از دست مي دهد، به نظر مي رسد که ما در شرايط بيماري کرونا نه با يک فقدان بلکه با چندين فقدان روبه رو هستيم و به همين دليل مداخله در آن پيچيده تر است. 
بعضي از روش هاي زير مي تواند کمک کننده باشد:
?پذيرش واقعيت و آموختن روش هاي خود مراقبتي
?برقراري ارتباط مجازي با وابستگان و آشنايان و همکاران و تشويق به صحبت راجع به موضوع
?آموختن روشهاي مديريت استرس (روشهاي آرام سازي، کنترل خشم، مديريت زمان، حل مسئله و بهره گيري از حمايت هاي اجتماعي)
?شناسايي علائم هشداردهنده اوليه اضظراب و افسردگي و گرفتن مشاوره تخصصي
?حذف موقتي وظايف غير ضروري و به تعويق انداختن آنها
?مشارکت و ابراز همدلي با بازماندگان متوفي با رعايت اصول بهداشتي همراه با تاکيد بر بيان احساسات
 ?حمايت رواني از افراد مبتلا به بيماري و خانواده آنها با رعايت مقررات بهداشتي
براي کادر درمان برگزاري جلسات مرور استرس هاي موجود و ارائه راهکارهاي مناسب 
?استفاده از ظرفيت هاي مذهبي و معنوي به منظور کاهش تنش